อาหารใจ

วันที่ 30 มกราคม 2551 หัวข้อ "ดอกทานตะวันของแวนโก๊ะ" ของคุณ "อากาศกวี" เว็บ http://lonelysyndrome.exteen.com/20080102/entry
comment by yawaiam on 2008-01-30

อย่าหวังรอ...อาหารใจ...จากใครเขา
ไม่เทียมเท่า...ใจของตน...ไม่หม่นหมอง
จากภายใน...สร้างเองได้...ให้ทดลอง
จิตใจผอง...เราปิดกั้น...อันตราย

อันตราย...จากอะไร...ที่ไร้ค่า
ที่เข้ามา...ทำให้เศร้า...โศกศัลย์
ไม่จำเป็น...ให้เหินห่าง...แยกทางกัน
เศร้ากับฉัน...แยกกันไป...ไม่ต้องแคร์

เศร้าไปทาง...ฉันไปทาง...ห่างกันบ้าง
ฉันต้องสร้าง...ความสุขใจ...ให้ตัวฉัน
ให้นึกว่า...ฉันคนดีคนเก่ง...คนสำคัญ
บอกตัวฉัน...ทุก ๆ วัน...ฉันสุขใจ

อ่านจากหนังสือให้กำลังใจหลาย ๆ เล่ม...
เขาให้พวกเราให้กำลังใจตนเองเยอะ ๆ...
แล้วจะมีความสุขกว่าการคิดแต่สิ่งร้าย ๆ
ทับถมตนเอง...ทุกวี่ทุกวัน

วันที่ 30 มกราคม 2551 หัวข้อ " ใครแน่กว่ากัน " ของ คุณ "Pang_saabbbb"
ที่เว็บ http://funnypang.blogspot.com/
คอมเมนท์โดย yawaiam มกราคม 30,2008

นักกลอน...อ่านกลอนคุณรู้สึกดีมีอีกไหม
นักกิน...ข้าวผัดไข่หอมหวนชวนคิดถึง
นักกลอน...กลอนตอบโต้อ่านแล้วตื่นตะลึง
นักกิน...พาคิดถึงต้มยำไก่ใส่ไข่ปลา(สูตรนี้มีไหม)

สิ้นอารมณ์ที่แสนหวาน

วันที่ 26 มกราคม2551 หัวข้อ "สิ้นอารมณ์ที่แสนหวาน" ของคุณ " few wuttanan "
ที่เว็บ http://www.wuttanan.com/few/?p=18#comment-53
คอมเมนท์โดย yawaiam 26 มกราคม 2551

ใครไม่มอง…ไม่สำคัญ…ฉันไม่ทุกข์
ฉันปลอบปลุก…ตนเองได้…ไม่โศกศัลย์
ใครไม่มอง…ไม่เหลียวแล…ไม่สำคัญ
ขอให้ฉัน…มั่นใจ…ในตัวตน

และให้ส่ง..แรงใจ…ให้ใครบ้าง
ไม่หมดทาง…คนรัก…มีทุกหน
ทำอย่างไร…ให้ฉัน…นั้นอดทน
รอพบคน…ที่รักฉัน…อย่างจริงใจ

วันที่ 27 มกราคม 2551 หัวข้อ อดีต/ปัจจุบัน/อนาคต ของคุณ " few wuttanan "
ที่เว็บ http://www.wuttanan.com/few/?p=64
คอมเมนท์โดย yawaiam 27 มกราคม 2551

ทำวันนี้...ดีกว่า...อย่าคิดมาก
ไม่ลำบาก...หากทำดี...วันนี้ได้
ทำวันนี้ดี...พรุ่งนี้...พาสบาย
ยังไม่สาย...ทำดีได้...ให้ลงมือ

คอมเมนท์ (2)

อ่านบทความของใคร ๆ ใจอยากเม้นท์
แต่เกรงเป็นคำตำหนิติให้หมอง
คนที่เขียนหมดพลังไปตั้งกอง
ไม่อยากลองเขียนใหม่ใจไม่ทน

บางทีเม้นท์เพราะตั้งใจให้สร้างสรรค์
แต่บางครั้งเม้นท์ไม่ดีมีแต่บ่น
คนตั้งใจเขียนพลอยกลุ้มรุ่มร้อนรน
ยอมจำนนหยุดดีกว่าอย่าเม้นท์เลย

นี่เป็นการเตือนตนเอง...ให้คอมเมนท์แบบให้กำลังใจ
เพราะชอบเข้าไปฝากความคิดเห็น...ที่บล็อกคนอื่น
เนื่องจากต้องการฝึกตั้งใจอ่าน...เพื่อจับใจความสำคัญ
และเพราะต้องการ...ความรู้
ไม่ทราบว่าบางครั้ง...ถ้อยคำของเรา
ซึ่งตั้งใจเขียน...แบบดี ๆ นั้น
ทำให้เจ้าของบล็อกไม่สบายใจ...บ้างหรือเปล่า
ถ้าเป็นเช่นนั้น...ก็ขออภัยไว้ ณ โอกาสนี้

ลองเขียน

พอเขียนคล่อง...เลยลอง...เขียนหลายบท
ไม่เลี้ยวลด...เขียนตรง ๆ...บ่งนิสัย
อะไรโคลง...อะไรกลอน...ทอดถอนใจ
ไม่ (ค่อย) เข้าใจ...แต่อยากเขียน...เลี่ยนไหมคุณ

เห็นเขาเขียน...กันไพเราะ...อยากเขียนบ้าง
แต่แตกต่าง...ตรงนิสัย...ไม่เกื้อหนุน
ไม่มีกลอน...เหงาหวาน...ไว้กักตุน
เลยเขียนกลอน...ไม่อบอุ่น...ไม่หนุนใจ

จึงตั้งใจ...เขียนสไตล์...ที่ถนัด
อ่านชัด ๆ...เข้าใจง่าย...ไม่ต้องไข
ใครอ่านพบ...ช่วยตอบหน่อย...ให้เข้าใจ
เขียนอย่างไร...จึงเป็นกลอน...สอนใจตน

กลอนพาไป...อีกนั่นแหละ
คราวหน้าสาบานว่า...จะให้ดีกว่าคราวนี้

คอมเมนท์

คอมเมนท์ไป...อยากให้...คอมเมนท์ตอบ
เพราะเราชอบ...ให้แนะนำ...คำที่เขียน
บางเรื่องเขียน...อ่านไม่ได้...ไม่แนบเนียน
บางเรื่องเขียน...พออ่านได้...ใกล้ตำรา

บางเรื่องเขียน...ไม่รู้...ไปทางไหน
บางเรื่องเขียน...เอาใจ...ไม่เข้าท่า
บางเรื่องเขียน...อ้อนวอน...อ้อนเมตตา
บางเรื่องเขียน...ไม่เข้าตา...กรรมการ

เราไม่เก่ง...เราก็รู้ว่า...ไม่เก่ง
ไม่อยากเบ่ง...ว่าเก่งกล้า...น่าสงสาร
อยากเขียนเก่ง...ต้องมีคน...ช่วยวิจารณ์
โปรดสงสาร...วานคอมเมนท์...เป็นขอบคุณ

กลอนพาไปอีกนั่นแหละ...ไม่รู้จะลงอย่างไร
คราวหน้าสาบานว่า...จะให้ดีกว่าคราวนี้

จิตใจดี...จิตใจขุ่นมัว

จิตใจดี...ทำให้...ไกลจากทุกข์
ช่วยปลอบปลุก...ตนให้...ใฝ่สร้างสรรค์
ใครติฉิน...ว่าอย่างไร...ไม่สำคัญ
ตัวเรานั้น...สำคัญได้...เพราะ(จิต)ใจดี

ต้องสงสาร...คนที่ทุกข์...เพราะจุกเจ่า
จิตใจเขา...ขุ่นมัว...ทั่วทุกที่
ไม่มีเรื่อง...แต่ชอบก่อ...ชอบชวนตี
ชอบราวี...ชอบทำร้าย...จิตใจคน

อยากเตือนตน...และเตือนใคร...ที่ใจขุ่น
อย่าหมกมุ่น...มัวมองมา...หาเหตุผล
หาจุดอ่อน...ของคนอื่น...ให้วกวน
ตนของตน...ทำดีไว้...จิตใจดี

เก่งเหมือนกันนะเรา...เข็นออกมาจนสำเร็จ
กลอนพาไปเยอะเลย...คล้องมั่งไม่คล้องมั่ง
คราวหน้าสาบานว่า...จะให้ดีกว่าคราวนี้

จากแรงบันดาลใจ (2)

วันที่ 10 มกราคม 2551 หัวข้อ แด่นักศึกษา(แพทย์) ของคุณ Zhivago
ที่เว็บ http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=zhivago&month=03-2007&date=30&group=5&gblog=16
คอมเมนท์โดย: yawaiam วันที่: 10 มกราคม 2551
ฝึกแต่งเหมือนกัน
สัมผัสบ้างไม่สัมผัสบ้าง

เมื่อเจ็บไข้รีบไป.....หาหมอ
เจ็บป่วยอย่ารั้งรอ.....ขอร้อง
ปล่อยไว้นานอาจต่อ.....ความเจ็บ...จริงนา
มาเถิดมารักษา.....หมอบอกเต็มใจ

............................................
เหน็ดเหนี่อยแสนสาหัส.....เพียงใด
หมอก็ยังภูมิใจ.....รักษา
หมอบอกช่วยกินยา.....ตามสั่ง
ไม่เช่นนั้นอาจต้อง.....ฝืนใจ.....ฉีดยา

วันที่ 19 มกราคม 2551 หัวข้อ เมืองสนธยา ของคุณ " คมเย็น "
ที่เว็บ http://www.bloggang.com/viewblog.php?id=komyen&date=14-01-2008&group=1&gblog=123
คอมเมนท์โดย: yawaiam วันที่: 19 มกราคม 2551

แต่งเก่งจัง...ทำอย่างไร...จะได้เหมือน
สติเลือน....เคลื่อนไป...ใจไม่นิ่ง
นักเขียนกลอน... ต้องสงบ...ใจจริง ๆ
เขียนทุกสิ่ง...ให้เป็นกลอน...ต้องตั้งใจ
นึกตั้งนาน...กว่าจะเขียน...ได้สักบท
ไม่โป้ปด...เพราะไม่เคย...เผยที่ไหน
อยากเขียนบ้าง...แต่ไม่รู้...ทำอย่างไร
โปรดช่วยไข...ให้เขียนได้...คล้ายคมเย็น

ถวายความอาลัยแด่.....สมเด็จพระเจ้าพี่นางเธอ.....

...ข้าพเจ้าขอร่วมถวายความอาลัยและน้อมรำลึกถึงพระมหากรุณาธิคุณ
ในสมเด็จพระเจ้าพี่นางเธอ เจ้าฟ้ากัลยาณิวัฒนา กรมหลวงนราธิวาส

ราชนครินทร์ ขอพระองค์ทรงเสด็จสู่สรวงสวรรคาลัย
และทรงสถิตย์ในใจพสกนิกรชาวไทยตลอดไป...